Mensen vragen vaak aan mij hoe ik uitgekomen ben op dit uitzonderlijke vak.
Er ontstond een grote aantrekkingskracht toen ik mijn eerste assieraad aan het maken was.
Ik sliep er niet van.
Het voelde als een grote verantwoordelijkheid.
Zo'n belangrijk sieraad moest aan álle eisen voldoen.

Ik denk juist door de beladenheid van dit soort sieraden, júist de verantwoordelijkheid en de eer die hierbij horen, dat ik wist dat ik daar moest zijn.
Het is ontzettend dankbaar werk.
Verbintenissen geven ons leven zin.
Mijn sieraden gaan over deze verbintenissen.

Ik hou van gedichten die gaan over sterven.
Geen enkel ander thema raakt mij zo als de dood.
Een gedicht is de perfecte drager van de gedachten en gevoelens die de dood oproept.

Weggaan

Weggaan is iets anders

dan het huis uitsluipen

zacht de deur dichttrekken

achter je bestaan en niet

terugkeren. Je blijft

iemand op wie wordt gewacht.

Weggaan kun je beschrijven als

een soort van blijven. Niemand

wacht want je bent er nog.

Niemand neemt afscheid

want je gaat niet weg.

Rutger Kopland

Ik heb het idee, dat richting het einde, alle onzin die je afleid van de dingen die er écht toe doen, wegvalt.
Emoties worden puur.
Het weinige wat gezegd wordt heeft waarde.

Dit voel ik ook zo in mijn werk als goudsmid waarbij ik sieraden vol liefde, vol verdriet maak.
Eigenlijk al heel snel na het overlijden, staan nabestaanden bij mij voor de deur.
Ze moeten er iets mee.
Ik begrijp dat zó goed.
Ze willen iets kunnen doen. 
Iets wat het gemis minder maakt.

Het gaat eigenlijk bijna niet meer om het assieraad zelf maar veel meer om het vasthouden van de persoon.
Daarom heb ik mijn ondernemen op dit gebied ook ‘Bij Mij’ genoemd.
Dit is kernachtig waar het om gaat.

Opleiding tot goudsmid

Op de Vakschool voor Edelsmeden in Schoonhoven leerde ik de techniek van het goudsmeden. De techniek alleen was mij niet genoeg. Ik wilde mezelf verder ontwikkelen in vormgeving, inhoud en concept op gebied van toegepaste kunst. Dus na het halen van mijn vakdiploma Goudsmid Ondernemer, begon ik op de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht. 

Ik heb daar op verschillende manieren veel geleerd. Mijn vormgevoel, kennis over de technieken en ook kritisch zijn naar mezelf.

De kunstacademie was soms een speeltuin, soms een labyrint. Mijn diploma Bachelor of Fine Arts haalde ik in 2012.

Goudsmid van assieraden

Na mijn studiejaren ging ik aan de slag in mijn atelier en vond veel voldoening in het smeden. Ik ontwierp sieraden met goud, zilver, parels en de meest bijzondere edelstenen. Mijn sieraden waren een aantal jaren op kunstbeurzen te zien.
Het werk was vrij en eigenzinnig.
Ik maakte ook regelmatig werk in opdracht.
Trouwringen, geboortesieraden en reparaties.

Toen een klant mij verzocht om een sieraad te maken van de as van zijn vader beleefde ik dat als een heel bijzondere eer, ook al was dit tegelijk erg spannend. Op zoek naar de juiste techniek en een ontwerp dat bij de klant paste kwamen we tot een bijzonder en heel persoonlijk assieraad. Het voelde meteen anders dan de sieraden die ik tot dan toe had gemaakt. Ik wilde daar graag verder mee.

Op de dagen dat ik in alle rust mijn werkbank op zoek, ontstaan de creaties van zilver en goud uit mijn handen. De techniek van het smeden is mij zo eigen dat mijn handen precies weten wat ze moeten doen.

De vlam. Precies zó heet mag het goud worden voordat de ring smelt. De steen. Exact zó diep moet ik frezen om de edelsteen in de hanger te kunnen zetten. En dan, de as. Ik ben me steeds bewust van de levens die in mijn werk voorbij komen. Het geeft mijn werk inhoud en gevoel.

Ik heb in al die jaren al heel veel nieuwe ontwerpen gemaakt. Regelmatig komt er een idee naar boven wat ik gewoon móet uitvoeren. Deze ring moet gewoon bestaan. De ring is soms helemaal niet wat ik had gehoopt en kan meteen letterlijk weer in vuur opgaan. Maar dan toch, bij een ander experiment, die momenten dat ik kijk en zie dat alles klopt. De vorm. Perfect. De verhoudingen, de glans. Ja. De kleur. Dit is er zo ééntje. Deze mag gezien worden door iedereen.

Ik herkende mezelf in dit stuk van romanschrijver Junichiro Tanizaki (1886-1965) in Lof der Schaduw:

‘Niet jegens alles wat schittert voelen we afkeer, maar wel verkiezen we boven oppervlakkige schittering een contemplatieve glans, een troebel licht, in een steen of kunstvoorwerp, waarin iets van het oude wordt weerspiegeld (…)

Ondanks alles houden we van dingen die sporen van vuil, roet en verwering dragen, en we houden van de kleuren en de glans die ons doen denken aan het verleden dat hen geschapen heeft.'

Zo ontstond langzaam de afgelopen jaren de bijzondere en uiteenlopende collectie assieraden. Ik heb sinds 2013 een bedrijf om ontzettend trots op te zijn.

“You can't connect the dots looking forward; you can only connect them looking backwards. So you have to trust that the dots will somehow connect in your future.”

Steve Jobs zei dit zo mooi. Achteraf zie ik dat alles wat ik in mijn leven geleerd heb, ineens bij elkaar gekomen is in mijn werk, in dit specialisme.

Je krijgt bij mij aandacht.
Meer aandacht dan je bij een doorsnee juwelier of goudsmid krijgt die niet dit specialisme heeft. Ik ben me bewust van waarom jullie er zijn en wat ik kan betekenen in de breedste zin van het woord. Luisteren is belangrijk. Naar wat jullie overkwam. Naar wat je echt wil zeggen tussen de regels door.

We ontwerpen samen jouw assieraad, met elkaar. Ik denk mee zodat het sieraad in alle opzichten een symbool wordt van jullie relatie. Verdriet mag er zijn.

Ik werk op een bijzondere plek in een oude, karaktervolle molen aan het water in Schiedam.

Op donderdag geopend 
Noordvest 34 3111 PC Schiedam
Boek een afspraak met de knop hieronder.