Kom langs
Sieraden die meer dragen dan goud of zilver
Wanneer een persoon waarvan je veel hebt gehouden overleden is, voelt het alsof je grip verliest op wat zo belangrijk was. Een assieraad kan een anker zijn, ook als het leven doorgaat. Zo raak je nooit echt kwijt wie veel voor je betekent.
Ik maak sieraden voor wie iets wil vasthouden dat je niet loslaat: een dierbare, een verhaal, een relatie die niet vergeten mag worden. Dit zijn sieraden van as, een vingerafdruk of een haarlok.
Je kunt de tijd niet terughalen, maar je kunt wél iets maken dat blijft.
Geen massaproductie, alles is met de hand gemaakt. Altijd met gevoel, aandacht en precisie. Ik werk met duurzame materialen en maak stukken die jouw herinneringen tastbaar maken.
Meer dan eens kreeg ik te horen dat het voelt alsof ze een stukje terug hebben gekregen: “Voor mij heeft ze twee prachtige ringen gemaakt, waarmee mijn vader iedere dag dichtbij voelt.”
Vertel me wie je mist of wat je wilt bewaren. Plan een afspraak in, dan maken we samen iets dat je voor altijd bij je draagt.
n.b. door de stijgende goudkoers kunnen de prijzen anders zijn dan vermeld op de website
Een foto is een mooie herinnering, een momentopname. Maar wat ik maak, zie ik als een ode aan het leven ervoor, en aan het leven erna.
Met assieraden draag je altijd iets bij je van degene die je mist. Het geeft je troost en een stukje aanwezigheid, in een bijzonder sieraad.
Mijn atelier is een oude molen in Schiedam. Geen extravagante showroom of juwelier, maar een plek met karakter.
Daar werk ik alleen: je spreekt mij, ik maak het sieraad, en bij mij haal je het op. Ik vind die vertrouwensband belangrijk, want de situaties en gevoelens staan altijd op zichzelf. Ik heb tot op heden nog geen routine bij mezelf kunnen ontdekken; jouw ervaring en behoeften zijn uniek en persoonlijk. Het luisteren blijft oprecht en betrokken.
Ik luister naar jouw verhaal, samen maken we iets wat symbool voor jullie relatie.
Laten we iets maken wat je voor altijd bij je draagt. Ik ben heel benieuwd naar je verhaal.
