Het Concept: fascinerende sieraden met een verhaal omstreeks 1837-1901

Victoriaanse rouwsieraden waren populair aan het einde van de 19e eeuw en werden gebruikt als eerbetoon of aandenken om de drager te herinneren aan hun liefde voor de persoon die ze hadden verloren.

De dood kwam regelmatig voor in de deze tijd, dankzij alomtegenwoordige ziekten zoals cholera en roodvonk.
Om deze reden was het verlies van een dierbare geen schokkende gebeurtenis, maar een triest onderdeel van het dagelijks leven.

De populariteit van rouwsieraden bereikte zijn hoogtepunt tijdens het Victoriaanse tijdperk (1837-1901). Koningin Victoria was erg verliefd op haar man, prins Albert, en toen hij in 1861 stierf, raakte ze in een lange depressie.

Toen koningin Victoria het voorbeeld gaf aan haar hof en een bewonderde publieke figuur was, werd het dragen van rouwsieraden in de mode. Aristocraten en de rijken gaven opdracht tot medaillons, armbanden, kettingen en ringen om hun dierbaren te herdenken.

Veel voorkomende materialen waren git, onyx, parels, donkere schildpad, zwart email, moeraseik, vulkaniet en guttapercha (natuurlijk rubber gemaakt van de Zuidoost-Aziatische boom).

Wit email vertegenwoordigde de dood van een ongehuwde vrouwelijke maagd of een kind.
Kinderen werden soms herinnerd met parels, die tranen voorstelden.

Turkoois betekende 'aan je denken'. Rijkere families stopten edelstenen in de rouwsieraden die voor hun dierbaren werden gemaakt.

Naast de gebruikelijke sieradenmaterialen bevatten rouwsieraden een aantal unieke dingen. Haar werd gebruikt om alles te maken, van prachtig gedetailleerde miniatuurscènes in sieraden tot gevlochten kettingen om horloges en hangers vast te houden, en zelfs grote ingelijste herdenkingskunstwerken.

Tegen het midden van de 19e eeuw importeerde Engeland 50 ton haar per jaar als aanvulling op dat van de overledene vanwege de populariteit van herdenkingssieraden en kunst.

Een beetje zeldzamer in Victoriaanse rouwsieraden: tanden verschijnen ook in sommige stukken, met name ringen.
Dit kwam veel minder vaak voor dan haar, en je ziet dit zelden op veilingen of antiekwinkels.

Sommige stukken bevatten stukjes stof of stof, waarschijnlijk van de kleding van de overledene. Andere ontwerpen bevatten portretten of miniatuurschilderijen van de overledene.

Dit komt vaak voor bij medaillons, waarbij een foto of portret de ene kant van het medaillon kan bezetten en een haarlok aan de andere kant. Rouwbroches bevatten vaak een plek om een haarlok te bewaren of een speciaal symbolisch ontwerp.