Vanaf 2013 tot nu

Voor mij viel alles op een kloppende manier samen.
Ik wilde graag mijn werk als goudsmid blijven doen, naast de zorg voor mijn kinderen.
Dat lukte, met name, omdat ik mijn eigen tijd kon indelen.

Ik denk ook dat, doordat ik moeder werd, er iets in mij verschoof waardoor de as sieraden zoveel belang kregen dat ik me daarin heb gespecialiseerd. 
Als moeder werd ik me bewust van mijn eigen sterven.
Ik werd me ook bewust van de omvang en het verdriet van het overlijden van mijn eigen kind, mocht dat ooit gebeuren. 
Ik voelde me kwetsbaarder.

Ik heb in mijn werk zoveel gezien.

Ik zag wat echte radeloosheid is. 
Ik zag verslagenheid. Niet meer kunnen praten, al helemaal niet kunnen kiezen.
Ik zag onmacht. Ik zag verdriet zo zwaar en groot als een oceaan.

Dit is ook het leven.
Dit is het allemaal. 
Ik wil zien wat écht is.

En dat is dit. 
Ik ben nog steeds vereerd om zo dichtbij te mogen komen op het moment van puur verdriet.
En dan ook nog iets mogen betekenen.